ایران نوزده میلیون گیمر دارد!
تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۷۷۵۵۲
صنعتی پررونق اما برای دیگران. بازی‌سازی نزدیک به یک دهه است که جای پایی در اقتصاد و شرایط اجتماعی ایران باز کرده است. خیلی پیشتر از آنکه این صنعت پایش به شهرها و روستاها برسد، محصولات داخلی و خارجی‌اش در شهرهای کوچک حتی استفاده می‌شدند.
اگر بخواهیم دقیق باشیم، ۵ سال است که بازی‌سازی ایرانی به بازار داخلی پا گذاشته و نشان داده که می‌تواند اثرگذار باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ایران حدود 50میلیون نفر کاربر اینترنت هستند و بازی‌بازهای فعال رایانه، تبلت و گوشی همراه، نزدیک به 19میلیون نفر هستند. هر ماه بین 140 تا 200میلیارد تومان از سوی ایرانی‌ها صرف خرید بازی می‌شود و به‌طور متوسط 5/1ساعت در روز برای آن در داخل کشور وقت صرف می‌شود. نکته غم‌انگیز این است که 95درصد از بازی‌های ویدئویی در بازار غیربومی هستند. در بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای که درواقع پشتیبان اصلی بازی‌های داخلی است، نزدیک به 600 بازی در سطح‌های مختلف تولید شده که برخی از آنها در جشنواره‌هایی نیز جوایزی گرفته‌اند.67درصد بازی‌بازهای موبایل زیر 24 سال هستند و 63درصد از گیمرهای موبایل در ایران دانش‌آموزند. نبود کپی‌رایت اجازه نمی‌دهد که بازی‌ساز ایرانی بتواند محصول خود را به بازارهای بین‌المللی ارائه کند اما این تنها یک سویه از قضیه است.
نیاز اعتیاد‌آور نسل امروز
بر اساس آمار منتشر شده اصلی‌ترین مصرف‌کننده فضای مجازی افراد زیر 19 سال هستند، به این مفهوم که حدود 14میلیون مصرف‌کننده فضای مجازی در این سن وجود دارد که به‌طور متوسط روزانه پنج تا 9 ساعت از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند. این موضوع وقتی دردناک می‌شود که علاوه بر اعتیاد گسترده دانش‌آموزان و جوانان به حضور مداوم در فضای مجازی، بخش زیادی از جست‌وجوهای این گروه سنی در فضای نت به موضوعات غیر‌اخلاقی منتهی می‌شود. حال آنکه فارغ از موارد مفید و مؤثر فضای مجازی و حضور در این عرصه برای دانش‌آموزان، شاید اگر برنامه‌ای مدون برای پر کردن اوقات فراغت نوجوانان در این بازه سنی وجود داشت، پر کردن خلأ ناشی از بیکاری با چنین آمار وحشتناکی روبه‌رو نمی‌شد.نسل امروز، بچه‌هایی هستند که با تکنولوژی به دنیا آمده‌اند و با تکنولوژی هم در حال رشد هستند. در دنیای امروزی دور‌بودن از رایانه و تبلت و موبایل‌های هوشمند تقریبا غیرممکن شده است.مطالعات نشان میدهد که استفاده بیش از حد و وابستگی به اینترنت به یک مشکل بزرگ و اساسی در میان کودکان تبدیل شده است. بچه‌هایی که تا قبل از گسترش اینترنت با فعالیت‌هایی چون بازی با دوستان یا تماشا کردن تلویزیون زندگی می‌کردند حالا خود را در دنیایی پیدا می‌کنند که وابستگی شدیدی به اینترنت دارند و تمام هم و غم آنها در این دنیا تعریف می‌شود و زندگی در دنیای مجازی را به زندگی در دنیای واقعی ترجیح می‌دهند.حال آنکه وقتی کودکان بزرگ می‌شوند، وابستگی آنها به اینترنت اثرات منفی روی رفتار آنها در مدرسه، توانایی آنها برای دوستیابی در مدرسه، هوش آنها و روابط آنها با پدر و مادر خود می‌گذارد. طبق آمارهای جهانی کودکان وابسته به اینترنت حدود 30درصد اختلاف بیشتری با والدینشان دارند نسبت به کسانی که به اینترنت وابستگی ندارند.همچنین 50درصد از فرزندان وابسته به اینترنت اعتراف کرده‌اند که آنها ارتباط کمتری با پدر و مادر خود در برابر استفاده از دستگاه‌های متصل به اینترنت دارند. در ادامه بیش از نیمی از 56درصد فرزندان وابسته به اینترنت، فعالیت‌های آنلاین پر خطر خود را از والدین پنهان می‌کنند، این در حالی است که 28درصد کودکان غیر‌وابسته به اینترنت فعالیت‌های پرخطر خود را در دنیای آنلاین از والدینشان پنهان می‌کنند.
79 دقیقه بازی در روز
پژوهشگر رسانه‌های نوین و مشاور دبیر کل اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان کشور با اشاره به تهدیدات فضای مجازی گفته است: امروز اصلی‌ترین مصرف‌کننده فضای مجازی، افراد زیر 19 سال هستند؛ یعنی حدود 14میلیون مصرف‌کننده فضای مجازی در این سن داریم.
حمید صدیق میرزایی با بیان آمار تکان‌دهنده استفاده از شبکه‌های اجتماعی میان دانش‌آموزان که به‌طور متوسط به روزانه 5 تا 9 ساعت می‌رسد، به برخی تهدیدات شاخص این فضا اشاره کرده و معتقد است: یکی از کلیدی‌ترین آسیب‌هایی که ریشه اصلی فساد را در نوجوانان ایجاد کرده است، افراط در استفاده از رسانه‌هاست و بزهکاری، تنبلی، اشتباه اطلاعاتی و سطحی شدن اطلاعات، سواد تصنعی، کتاب نخواندن از جمله عوارضی است که ریشه در افراط مصرف فضاهای مجازی است. این پژوهشگر رسانه‌های نوین به قوانین محکم حاکم بر فضای مجازی تاکید دارد و می‌گوید: 24میلیون «گیمر» در کشور داریم که حدود 58درصد آنها زیر 19 سال هستند، عددی حدود 14میلیون می‌شود که روزی 79 دقیقه بازی می‌کنند؛ ضمن اینکه به اعتراف خود بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، بیشتر از 95درصد بازی‌های مورد استفاده، بازی‌های وارداتی است و تنها 5درصد مربوط به بازی‌های ساخت داخل است.
با وجود تمام نقدهای موجود و موارد مؤثری که دنیای مجازی و عرصه جدید به‌دنبال دارد، اما واقع‌بینی در این زمینه بخش مهم ماجراست؛ چراکه به‌طور حتم نمی‌توان هیچ‌کس را به‌طور کامل از مقابل لپ‌تاپ، تبلت و تلفن‌های هوشمند دور کرد، بلکه فقط باید تلاش کرد زمانی را که فرزندان برای سرگرم‌بودن در تکنولوژی‌های روز دنیا صرف می‌کند، مدیریت کرد که لازمه دور‌بودن از تهدیدات این فناوری‌ها، چیدمان برنامه‌ای مدون برای پر کردن اوقات فراغت از سوی والدین و دستگاه‌های مرتبط با این موضوع است.
وقت‌گذرانی‌های طولانی در فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای اگرچه به تفریح این روزهای نوجوانان شهر‌نشین تبدیل شده است، اما روستا‌نشینان نیز وضعیت بهتری ندارند و البته در خواب دستگاه‌های مسئول، اوقات فراغت‌شان را به کار در زمین‌های کشاورزی مشغولند. این در حالی است که با گذشت 12سال از تصویب سند ساماندهی اوقات فراغت در شورای عالی جوانان کشور، بررسی‌ها از نحوه پر کردن اوقات فراغت توسط جوانان حکایت از وضعیتی بحرانی دارد. وضعیتی که مقصر اصلی آن بی‌شک کمکاری دستگاه‌های مسئول و اجرایی است.
اقتصادآنلاین
لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000Eiz برچسب ها: بازی یارانه ای ، گیمر ، بازارنیوزمنبع: بازار نیوز
کلیدواژه: بازی یارانه ای گیمر بازارنیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۷۷۵۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پدر، مادر، ما متهمیم ...
وقتی در اتوبوس انسان‌هایی را می‌بینی که بعد از دوران پرتلاطم کرونا علیرغم مریضی هنوز با ماسک و دستمال بیگانه‌اند و با عدم رعایت خود ده‌ها نفر را در این شرایط سخت درگیر بیماری می‌کنند ، وقتی در کوچه تنگ ، با ماشین کنار می‌کشی تا ماشین روبرو بدون دردسر عبور کند و در ادامه نگاه طلبکارانه را دشت می‌کنی، وقتی در جشن چهارشنبه‌سوری ،به جای آتش بازی و جشن و شادی و استفاده از وسایل امن امروزی با مواد محترقه وحشتناک و خطرناک جشن تاریخی با فوت بیش از ۲۰ نفر و مشکلات بیمارستانی بیش از ۲۰۰۰ نفر را نظاره می کنی ، وقتی در عصر حاضر هنوز بنا به عدم رعایت بدیهیات و اصول اولیه بهداشت فردی باید با بوی نامطبوع و کثیفی بسوزی و بسازی ، وقتی در زندگی امروزی هنوز اصول اولیه آپارتمان نشینی را جانیفتاده می‌بینی ، وقتی توانایی و درک و فهم مردم از روابط متقابل در تمامی نقش‌ها را در مرز فاجعه رصد می‌کنی ، وقتی آمارهای فرهنگی ، اجتماعی را به گِل نشسته می‌بینی ، وقتی ...
چندی‌ست به رفتار و کردار عموم مردم بیشتر حساس و دقیق شده‌ام و گویی هرچه بیشتر دقیق می‌شوم عمق دردناک ماجرا بیشتر هویدا می‌شود.
آنچه می‌بینم چیزی جز زوال فرهنگی نیست. دیگر کار از معضلات بزرگ فرهنگی گذشته، مشکلات به عدم رعایت سطوح ابتدایی فرهنگ رسیده.هرچند دیدن این زوال در جامعه ایی که کتاب در آن تبدیل به کالای لوکس شود و خرید کتاب فراموش شود و لیست کتاب های پرفروشش هم بنا به محتوای کتاب برق شوقی در چشمت نمی اندازد، جامعه ایی که پرفروش ترین فیلم‌هایش فیلم های کمدی دم دستی هستند و فیلم های اخلاقی و فرهنگی حوصله دیده شدن نمی یابند ، جامعه ایی که کافه هایش از پاتوق بحث های روشنفکری به پاتوق بازی های مافیایی تغییر جهت داده ، جامعه ایی که از زنگ هنر و فرهنگ در ساختار آموزشی اش چیزی جز اسمی نمادین باقی نمانده ، جامعه ایی که اساتید دانشگاهی که الگوهای جذاب سنین جوانی هستند از تهی سرشار شده و چیزی به تعداد انگشتان دست از آنها باقی نمانده، جامعه ایی که رسانه اش خوراک فرهنگی تزریق نمی کند و بنا به شکاف عمیق کارسازی اش را از دست داده پیش بینی این وضعیت چندان عجیب نبوده و نیست.
قطعا نگاه ایده آل گرایانه ندارم و می دانم در هر جامعه ایی (حتی جوامع پیشرفته فرهنگی) هم فیلم های کمدی و تفریحات سرگرم کننده طرفداران خودش را دارد و همچنین آگاهم که بخشی از این تغییرات حاصل مناسبات و اقتضائات زندگی امروزه است اما صحبت از تناسب و تعادل است. وقتی تناسب و تعادل به کلی برهم خورد و فیلمها و صفحات و تفریحات دم دستی و سطحی فاصله ی کیلومتری با موارد تحلیلی و قابل تامل و فاخر می یابد نتیجه متفاوت و غم انگیز می شود.
آری، در هر جامعه‌ایی حاکمیت و دولت با فرهنگ‌سازی از طریق دو ابزار قدرتمند رسانه و فضای آموزشی که در دستانش است نقش اساسی ایفا می کند و برکمتر کسی پوشیده نیست که فرهنگ‌سازی در وهله اول وظیفه دولت و حاکمیت است تا با ابزارهای قدرتمندش فرهنگ سازی کند و جهت دهد و در ادامه نیز خانواده. اما وقتی در ساختار کلان این هدف را کم رنگ وکارکرد تاثیرگذاری اش را کم رمق می یابی، یا جهت دهی اش را جهت دهی مناسب تحلیل نمیکنی و خانواده را نیز به عنوان بازیگر فعال بعدی، به دلیل حضور در همین بستر اقتصادی فرهنگی در اکثر موارد غیرموثر و پیرو می یابی چه باید کرد؟
آیا باید ایستاد و این سقوط دهشتناک را نظاره کرد ؟ آیا همچون اقتصاد و ... کاری از دستمان برنمی آید؟
نقش افراد (به ویژه بنا به فراگیر شدن فضای مجازی ) در ریز موارد چه می شود؟
در این خصوص شاید نتوان در بُعد کلان کاری کرد و این فرصت بنا به موارد گفته شده در حیطه و توان ما نباشد یا در نگاه بدبینانه تر از دست رفته باشد و فرآیندی جدی تر و قوی تر و متفاوت تر برای احیایش نیاز باشد ، اما در خصوص ریز موارد و خرده فرهنگها نقش افراد کمرنگ نیست
اینکه در رانندگی اینچنینیم، اینکه بدیهیات بهداشتی اولیه را نمی دانیم، اینکه موارد ابتدایی آداب و معاشرت را بلد نیستیم ،اینکه با هنر رابطه نا آشناییم ، پای چیزی بیش از کمکاری دولت و حاکمیت در میان است..
به نظرم برخلاف اقتصاد و سیاست های کلان سیاسی که نمی‌توان در بعد فردی چندان کارساز بود، در بحث فرهنگی شاید بتوان تلنگر و جریانی ایجاد کرد. جریانی هرچند کوچک.
شاید در عصری که فضای مجازی محرومیت و محدودیت های دانستن و یادگیری را از بین برده و از طرفی هر صفحه مجازی خودش نقش یک بیلبورد را ایفا می کند ،عضویت در گروه‌های منتشر کننده مطالب مفید ، خواندن و بازنشر تلنگرهای فرهنگی در فضاهای مجازی مان می تواند خود به خود نقش موثری در بیداری ما و در ادامه، جامعه ایجاد کند. باید از فضای مجازی نه فقط در جهت خرید وسرگرمی و پُرکردن اوقات فراغت که گاها برای دِین فرهنگی مان بهره ببریم.
باید آستین ها را بالا زد، زوال فرهنگی با سرعتی عجیب در حال پیشروی ست . معضلی که تحملش از زوال اقتصادی و سیاسی به مراتب سخت تر است چرا که اگر دلخوشی و تکیه گاه فرهنگی مان هم از دست دهیم، تحمل بار اقتصادی ،سیاسی دیگر غیرممکن خواهد بود.
پس، از آنچه داریم برای آنچه می‌توانیم اصلاحش کنیم نهایت استفاده را ببریم.
همرفیق ،همشهری، همکار و هم میهنی عزیز ، حداقل با رعایت موارد اولیه فرهنگی و اضافه کردن چند پیجِ خوب ادبی، روان‌شناسی ، تحلیلی و اندیشه ایی به صفحات مورد علاقه خود و اضافه کردن عادت مطالعه روزنامه و کتاب خوب چرخه زوال فرهنگی را به سهم خود بشکن و در سال جدید از فضای مجازی ،درکنار استفاده کاری یا پُر کردن اوقات فراغت برای خواندن ، تامل کردن ،تغییر کردن و در ادامه بازنشر مسائل فرهنگی برای استفاده دیگر دوستان بهره ببر . ساده ترین و کمترین کارهایی که بدون هزینه یا با حداقلی ترین هزینه می توانیم انجام دهیم و جای هیچ بهانه جویی در آن نیست.
قصد شعار دهی های کلیشه ایی ندارم اما چاره ایی نیست، تا دیرنشده خانه تکانی فرهنگی کنیم و برای نجات تتمه بارقه های سوسو زننده فرهنگی بکوشیم.
که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
*فعال اجتماعی
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903032
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت